Het is zondagochtend en ik wandel samen met mijn man en onze hond door het bos. Opeens zegt hij: “Dat had je gister beter niet kunnen zeggen.” Meteen herken ik het gevoel dat dan in me opkomt.
Dit gevoel hoort bij mijn brave-meisjessyndroom.
Shit! Ik heb iets verkeerds gedaan! Ik heb een fout gemaakt!
Mijn angst speelt op dat mij iets te verwijten valt.
En ik kan je zeggen dat ik dat gevoel ronduit haat!
Ik voel ongemak opkomen en merk de neiging om mezelf te verdedigen. Alles om dat gevoel maar niet te hoeven voelen. Vroeger had ik dat ook gedaan: direct in de tegenaanval! Maar ik weet inmiddels dat strijd energie kost én deze fijne wandeling.
Dus kies ik anders. Ik laat het ongemak er zijn. Ik weet dat het niet blijvend is. Ongemak komt en gaat, en hoe meer ruimte ik eraan geef, hoe minder dwingend het voelt.
Bij thuiskomst ga ik verder in het boek van Els van Steijn: De Fontein – Maak wijze keuzes. Het hoofdstuk begint met de zin van Carl Jung: “Liever een heel en compleet mens, dan een goed mens.”
Die woorden raken me, want ze sluiten precies aan bij wat ik onderweg voelde. Heel en compleet zijn betekent namelijk niet alleen maar braaf en “goed” willen doen. Het vraagt ook dat je de andere kant durft te zien: boosheid, fouten maken, opkomen voor jezelf, irritatie en grenzen aangeven.
Oké zijn met jezelf, met alles wat daarbij komt kijken, zorgt ervoor dat je weg kunt blijven bij dit brave-meisjessyndroom. Het zorgt voor meer energie, minder angst, meer levensgeluk en een rijker en voller leven.
Els van Steijn schrijft dan ook terecht :“Als ik me goed gedraag, wat mis ik dan in het leven?”
Dus: wat kost het jou om steeds het brave meisje te willen zijn?
