“Ik hoopte zó dat hij zou zeggen dat ik het goed deed. Maar hij keek alleen maar over mijn werk heen, alsof ik er niet toe deed.”
Ze zit tegenover me. Slim, betrokken, loyaal. Ze geeft alles op haar werk. En toch… voelt het leeg. De waardering waar ze al jaren op hoopt, blijft uit. Haar leidinggevende lijkt blind voor haar inzet. Geen compliment, geen oprechte belangstelling.
In onze gesprekken wordt het duidelijk: ze blijft vechten voor erkenning die maar niet komt. En die strijd kost haar ondertussen bakken energie.
Is het wel een werkgerelateerd probleem?
Wat hier gebeurd is op het eerste gezicht een werkgerelateerd probleem – maar systemisch gezien is het vaak een patroon dat zich herhaalt. Veel werknemers projecteren onbewust oude dynamieken op hun werkomgeving. De baas wordt – zonder dat iemand dat bewust kiest – een vervanger voor de ouder van wie ze ooit erkenning misten.
Zolang de hoop op die erkenning blijft bestaan, blijven ze zich aanpassen, pleasen, harder werken dan nodig. Maar de leegte wordt niet gevuld. En dat frustreert – of put uit.
De pijnlijke werkelijkheid
In een opstelling wordt het zichtbaar: haar leidinggevende staat letterlijk op afstand. Ze kijkt naar hem, wachtend. Maar zijn blik blijft elders.
Het inzicht komt langzaam: “Ik krijg van hem niet wat ik nodig heb. En misschien is dat ook niet zijn taak.”
Dat moment – waarin je ziet dat de erkenning waar je op hoopt er niet gaat komen – doet pijn. Maar het is ook het begin van iets nieuws.
Vanaf het moment dat ze stopt met vechten voor wat er niet is, keert haar energie terug. Ze kiest voor zichzelf, laat de illusie los, stopt met aanpassen en voelt ineens ruimte. Om haar werk weer op haar manier te doen. Of misschien – zo blijkt later – om een plek te vinden waar ze wél gezien wordt.
Wat kost jou de zoektocht naar erkenning?
De zoektocht naar erkenning kost energie. Het loslaten ervan geeft kracht.
Herken jij jezelf hierin?
- Wacht je (nog steeds) op een compliment, bevestiging of erkenning van je leidinggevende?
- Merk je dat je je werk laat bepalen door hoe iemand anders je ziet?
- Ben je moe van het jezelf steeds bewijzen?
Sta dan eens stil bij deze vraag: Wat als die erkenning niet komt – kun jij daar dan bij blijven, zonder te vechten?
Erkenning is een diepe menselijke behoefte. Maar als je blijft zoeken op een plek waar niets te halen valt, verlies je jezelf.
Erkennen wat er niet is, is soms het krachtigste wat je kunt doen.
Wil je onderzoeken wat jou nog vasthoudt in oude dynamieken op je werk? Je bent welkom in mijn praktijk gelegen in verzamelgebouw Superstudios in Heerlen.
