Als kind wilde ik altijd dierenarts worden. Ik was gek op dieren, maar er was één klein probleem: ik was dramatisch in alle bètavakken… Dus die route viel al snel af. Toch bleef de wens er om met dieren te werken.
En toen kwam GaiaZOO op mijn pad.
Ik kon er dan misschien niet met dieren werken, maar ik kwam er wél heel dicht in de buurt. Voor mij voelde het als een droom die op een alternatieve manier toch uitkwam.
Dus toen ik eindelijk werd uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek, was ik door het dolle heen. De directeur had al mijn eerdere brieven erbij gepakt en deze op een rijtje gelegd. Hij moest wel lachen: “Je laat er in elk geval geen gras over groeien!” Gelukkig kon hij mijn enthousiasme waarderen. En ik kreeg de baan. Droom vervuld.
Maar jaren later voelde ik dat het niet meer klopte. Ik zat er niet meer op mijn plek. En dat was pijnlijk.
Hoe laat je een droom los waar je jarenlang naartoe hebt geleefd? Hoe neem je afscheid van iets dat zo lang als “dé plek” voelde? Het was een zware beslissing die ik niet zomaar heb genomen.
Ik piekerde me suf, sprak met mensen, maakte lijstjes, deed een aantal opstellingen bij Ja tegen Nu, vulde testen in zoals MyDrives, verstuurde sollicitaties en voerde gesprekken. Alles om ervoor te zorgen dat ik de juiste beslissing zou nemen. En ondanks al mijn goede voorbereidingen maakte ik toch de verkeerde beslissing. Nou ja, het was een goede beslissing om weg te gaan, maar mijn nieuwe werkplek was geen goede match.
Dat merkte ik al snel.
Ik werd stiller.
Ik trok me terug.
Ik kreeg verschillende lichamelijke klachten. En in vergaderingen zat ik erbij, maar deed ik niet meer mee.
En toen kwamen de vragen van anderen, maar vooral van mezelf. Had ik dit niet vooraf kunnen weten? Had ik me niet beter moeten voorbereiden? Waarom heb ik dit in godsnaam gedaan!?!
Maar weet je? Soms kun je je niet beter voorbereiden. Iedereen laat zich van z’n beste kant zien tijdens een sollicitatie. Ik ook! En soms wil je zó graag dat het klopt, dat je signalen over het hoofd ziet. En ja, mijn intuïtie liet van zich horen. Maar die stem werd overstemd door enthousiasme, zenuwen, verwachtingen.
Achteraf gezien, zijn het allemaal de juiste keuzes geweest (en leermomenten!). Dat zie ik nu. Zonder die stap had ik nooit ingezien wat ik écht nodig heb en belangrijk vind. Maar in the heat of the moment kan het voelen als falen.
Trust the proces! Alles gebeurt om jou iets te leren, om jou te laten groeien. En het gaat er uiteindelijk niet om hoe vaak je valt, maar om hoe vaak je weer opstaat.
En precies daar heb ik nu mijn werk van gemaakt bij Colorful Rebel Coaching: mensen helpen om hun eigen koers (weer) te vinden. Om wél te luisteren naar die intuïtie. En om te durven kiezen voor wat goed voelt ook als het spannend is.
